8- عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ : سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) یَقُوْلُ : اِنْطَلَقَ ثَلاثَةُ رَهْطٍ مِمَّنْ کَانَ قَبْلَکُمْ حَتّٰی اَوَوُا الْمَبِیْتَ اِلٰی غَارٍ فَدَخَلُوهُ ، فَانْحَدَرَتْ صَخْرَةٌ مِنَ الْجَبَلِ فَسَدَّتْ عَلَیْهَا الْغَارَ ، فَقَالُوا : اِنَّهُ لَا یُنْجِیْکُمْ مِنْ هٰذِهِ الصَّخْرَةِ اِلَّا اَنْ تَدْعُوا اللهَ بِصَالِحِ اَعْمَالِکُمْ ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنْهُمْ : اَللهُمَّ ! کَانَ لِیْ اَبَوَانِ شَیْخَانِ کَبِیْرَانِ ، وَ کُنْتُ لَا اَغْبِقُ قَبْلَهُمَا اَهْلاً وَ لَا مَالاً فَنَای بِیْ فِیْ طَلَبِ شَیْءٍ یَوْمًا فَلَمْ اُرِحْ عَلَیْهِمَا حَتّٰی نَامَا فَحَلَبْتُ لَهُمَا غَبُوْقَهُمَا فَوَجَدْتُهُمَا نَائِمَیْنِ ، فَکَرِهْتُ اَنْ اَغْبِقَ قَبْلَهُمَا اَهْلاً اَوْ مَالًا ، فَلَبِثْتُ وَ الْقَدَحُ عَلٰی یَدَیَّ اَنْتَظِرُ اسْتِیْقَاظَهُمَا حَتّٰی بَرَقَ الْفَجْرُ فَاسْتَیْقَظَا فَشَرِبَا غَبُوْقَهُمَا ، اَللّٰهُمَّ اِنْ کُنْتُ فَعَلْتُ ذٰلِکَ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَفَرِّجْعَنَّا مَا نَحْنُ فِیْهِ مِنْ هٰذِهِ الصَّخْرَةِ ، فَانْفَرَجَتْ شَیْئًالَا یَسْتَطِیْعُونَ الْخُرُوْجَ ، قَالَ النَّبِیُّ ( ص ) : وَ قَالَ الآخَرُ : اَللّٰهُمَّ ! کَانَتْ لِیْ بِنْتُ عَمٍّ ، کَانَتْ اَحَبَّ النَّاسِ اِلَیَّ فَاَرَدْتُهَاعَنْ نَفْسِهَا ، فَامْتَنَعَتْ مِنِّیْ حَتّٰی اَلَمَّتْ بِهَا سَنَةٌ مِنَ السِّنِیْنَ فَجَاءَ تْنِیْ فَاَعْطَیْتُهَا عِشْرِیْنَ وَ مِائَةَ دِیْنَارٍ عَلٰی اَنْ تُخَلِّیَ بَیْنِیْ وَ بَیْنَ نَفْسِهَا فَفَعَلَتْ ، حَتّٰی اِذَا قَدَرْتُ عَلَیْهَا قَالَتْ : لَا اُحِلُّ لَکَ اَنْ تَفُضَّ الْخَاتَمَ اِلَّا بِحَقِّهِ ، فَتَحَرَّجْتُ مِنَ الْوُقُوْعِ عَلَیْهَا فَانْصَرَفْتُ عَنْهَا وَ هِیَ اَحَبُّ النَّاسِ اِلَیِّ فَتَرَکْتُ الذَّهَبَ الَّذِیْ اَعْطَیْتُهَا ، اللّٰهُمَّ اِنْ کُنْتُ فَعَلْتُ ذٰلِکَ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَافْرُجْ عَنَّا مَا نَحْنُ فِیْهِ ، فَانْفَرَجَتِ الصَّخْرَةُ غَیْرَ اَنَّهُمْ لَا یَسْتَطِیْعُونَ الْخُرُوْجَ مِنْهَا . قَالَ النَّبِیُّ ( ص ) : وَ قَالَ الثَّالِثُ : اَللّٰهُمَّ ! اِنِّی اسْتَاْجَرْتُ اُجَرَاءَ فَاَعْطَیْتُهُمْ اَجْرَهُمْ غَیْرَ رَجُلٍ وَاحِدٍ ، تَرَکَ الَّذِیْ لَهُ وَ ذَهَبَ ، فَثَمِّرْتُ اَجْرَهُ حَتّٰی کَثُرَتْ مِنْهُ الْاَمْوَالُ فَجَاءَ نِیْ بَعْدَ حِیْنٍ فَقَالَ : یَا عَبْدَ اللهِ ! اَدِّ اِلَیَّ اَجْرِیْ ، فَقُلْتُ لَهُ : کُلُّ مَا تَرَی مِنْ اَجْلِکَ مِنَ الْاِبِلِ وَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ وَ الرَّقِیْقِ فَقَالَ : یَا عَبْدَاللهِ ! لَا تَسْتَهْزِیْ بِیْ ، فَقُلْتُ : اِنِّیْ لَا اَسْتَهْزِیُ بِکَ ، فَاَخَذَهُ کُلَّهُ فَاسْتَاقَهُ فَلَمْ یَتْرُکْ مِنْهُ شَیْئاً ، اَللّٰهُمَّ ! فَاِنْ کُنْتُ فَعَلْتُ ذٰلِکَ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَافْرُجْ عَنَّا مَا نَحْنُ فِیْهِ ، فَانْفَرَجَتِ الصَّخْرَةُ فَخَرَجُوا یَمْشُونَ . ( رواه البخاری )

حضرت عبدالله بن عمر رضی الله عنهما می فرماید شنیدم که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : در امّتی قبل از شما سه شخص ( با هم به سفر ) رفتند ( در راه شب فرار رسید ) برای گذراندن شب وارد غار شدند ناگهان صخره بزرگی از کوه سرازیر گردید و در غار را بست ( این را دیده ) گفتند از این صخره راه نجات فقط این است که بذریعه اعمال نیکتان از الله جل جلاله دعا طلب کنید ( به واسطه ی اعمال نیک خود چنین دعا کردند ) یکی از آنها گفت ای الله ! ( تو میدانی که ) پدر و مادر پیری داشتم و من هیچ کس از اعضای خانواده و خدمتکاران را قبل از ایشان شیر نمی نوشاندم ، روزی من برای جستجو چیزی دور رفتم وقتیکه برگشتم پدر و مادرم خوابیده بودند ( باز هم ) من برای آنها شیر دوشیدم ( و شیرها را در ظرفی ریخته در خدمت آنها حاضر شدم ) دیدم که ( هنوز ) خوابند ، من بیدار کردن آنها را درست ندانستم و شیر دادن به افراد خانواده و خدمتگذاران را گوارا نکردم . من ظرف شیر را در دست گرفته بالای سر آنها ایستادم و منتظر بودم که بیدار شوند تا اینکه صبح شد و آنها بیدار شدند ( پس من به آنها شیر پیش کردم ) و آنها شیرهای دیشب خود را نوشیدند – ای الله ! اگر من این کار را فقط به خاطر خشنودی تو انجام داده ام پس ما را از آن مشکلی که به سبب این صخره در آن گرفتار شده ایم نجات بفرما – به برکت این دعا آن صخره کمی دور شد به گونه ای که بیرون آمدن ممکن نبود . رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : شخص دوم چنین دعا کرد ، ای الله ! من دختر عموی داشتم که نزد من از همه محبوتر بود ( یکبار ) من تصمیم گرفتم که خواهش نفسانی خود را برآورده کنم امَا او آماده نشد تا اینکه زمانی فرا رسید که قحطی او را مجبور کرد که ( نزد من ) بیاید من به این شرط به او یک صد و بیست دینار دادم که خود را در اختیار من بگذارد او آماده شد وقتی که من بر او تسلّط یافتم ( و نزدیک بود که من خواهش نفسانی خود را برآورده کنم ) او گفت من این را بر تو حلال نمی دانم که تو این مهر را به ناحق بشکنی ( این را شنیده من از اراده ی بد خود باز آمدم و من از او دور شدم حال آنکه من با او بسیار زیاد محبت داشتم و من از آن دینارهای طلائی که به او داده بودم هم گذشتم ای الله ! اگر من این کار را برای رضا و خشنودی تو کرده ام ما را از این مشکل نجات عطاء بفرما صخره قدری دیگر دور شد . امَا ( باز هم ) بیرون آمدن ممکن نبود . سومی دعا کرد . ای الله ! من چند کارگر را برای کارگری گرفته بودم به همه ی آنها مزدشان را دادم به غیر یک کارگر مزد خود را نگرفته رفت و من مزدش را به تجارت انداختم تا اینکه سرمایه ی زیادی بدست آمد پس از مدتی نزد من آمد و گفت ای بنده ی الله مزد من را بده ، من گفتم همه ی این شترها ، گاوها ، گوسفندها و غلامها که می بینی مزد تو است یعنی مزد تو را من در تجارت کار بستم این فائده ها حاصل شدند او گفت ای بنده ی الله ! مرا مورد مسخره قرار مده . گفتم من تو را مسخره نمی کنم ( حقیقت را می گویم ) پس همه ی مال را گرفته و با خود بر دو چیزی باقی نگذاشت ای الله ! اگر من این کار را فقط برای رضا و خشنودی تو انجام داده ام از این مشکل و مصیبت که ما در آن گرفتار شده ایم مرا نجات عطاء بفرما . پس آن صخره کنار رفت ( و در غار باز شد ) و آنها از غار بیرون آمدند . ( رواه البخاری )   

9- عَنْ اَبِیْ کَبْشَةَ الْاَنْمَارِیِّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ اَنَّهُ سَمِعَ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) یَقُوْلُ : ثَلاثٌ اُقْسِمُ عَلَیْهِنَّ وَ اُحَدِّثُکُمْ حَدِیْثًا فَاحْفَظُوهُ ، قَالَ : مَا نَقَصَ مَالُ عَبْدٍ مِنْ صَدَقَةٍ ، وَ لَا ظُلِمَ عَبْدٌ مَظْلَمَةً صَبَرَ عَلَیْهَا اِلَّا زَادَهُ اللهُ عِزًّا ، وَ لَا فَتَحَ عَبْدٌ بَابَ مَسْئَلَةٍ اِلَّا فَتَحَ اللهُ عَلَیْهِ بَابَ فَقْرٍ . اَوْ کَلِمَةٍ نَحْوَهَا . وَ اُحَدِّثُکُمْ حَدِیْثًا فَاحْفَظُوهُ ، قَالَ : اِنَّمَا الدُّنْیَا لِاَرْبَعَةِ نَفَرٍ : عَبْدٍ رَزَقَهُ اللهُ مَالًا وَ عِلْمًا فَهُوَ یَتَّقِیْ رَبَّهُ فِیْهِ وَ یَصِلُ بِهِ رَحِمَهُ وَ یَعْلَمُ لِلهِ فِیْهِ حَقًا فَهٰذَا بِاَفْضَلِ الْمَنَازِلِ ، وَ عَبْدٍ رَزَقَهُ اللهُ عِلْمًا وَ لَمْ یَرْزُقْهُمَاً لا فَهُوَ صَادِقُ النِّیَّةِ ، یَقُوْلُ : لَوْ اَنَّ لِیَ مَالًا لَعَمِلْتُ فِیْهِ بِعَمَلِ فُلانٍ فَهُوَ بِنِیَّتِهِ فَاَجْرُهُمَا سَوَاءٌ ، وَ عَبْدٍ رَزَقَهُ اللهُ مَالًا وَ لَمْ یَرْزُقْهُ عِلْمًا فَهُوَ یَخْبِطُ فِیْ مَالِهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ لَا یَتَّقِیْ فِیْهِ رَبَّهُ وَ لَا یَصِلُ فِیْهِ رَحِمَهُ ، وَ لَا یَعْلَمُ لِلهِ فِیْهِ حَقَّا فَهٰذَا بِاَخْبَثِ الْمَنَازِلِ ، وَ عَبْدٍ لَمْ یَرْزُقْهُ اللهُ مَالًا وَ لَا عِلْمًا فَهُوَ یَقُوْلُ : لَوْاَنَّ لِیَ مَالًا لَعَمِلْتُ فِیْهِ بِعَمَلِ فُلانٍ فَهُوَ بِنِیَّتِه فَوِزْرُهُمَا سَوَاءٌ . ( رواه الترمذی و قال : هذا حدیث حسن صحیح ، باب ما جاء مثل الدنیا مثل أربعة نفر ، رقم 2325 )

  حضرت ابو کبشه انماری رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند :

سه چیزاند که ضمن قسم یاد کردن ، آنها را بیان می کنم بعد از آن سخن خاص ( مهّم ) را به شما می گویم آنرا بخوبی یاد داشته باشید ( آن سه چیزی که بعد از قسم یاد کردن آنها را بیان می کنم یکی از آنها این است که ) مال هیچ بنده ای از صدقه کردن کم نمی شود . ( دوّم اینکه ) بر هر کس ظلم شود بر آن صبر کند ، الله جل جلاله به سبب صبرش عزّت او را اضافه می کند ( سوّم این است که ) کسی که دروازه ی سؤال کردن ( از مردم ) را باز کند ، الله جل جلاله دروازه فقر را بر او باز می کند . سپس آنحضرت ( ص ) ارشاد فرمودند : که دردنیا چهار گروه انسان است . یکی آنکه الله جل جلاله او را علم و مال عطاء فرموده است و ( به سبب علم خود ) درباره ی مال خود از الله جل جلاله می ترسد ( که خلاف خوشنودی الله جل جلاله خرج نمی کند بلکه ) در صله رحمی ( خرج ) می کند و این را میداند که در این مال حق الله جل جلاله نیز وجود دارد ( به این خاطر مال را در کارهای نیک مصرف می کنند ) این شخص روز قیامت در بهترین درجه ها قرار می گیرد دوم آن شخص است که الله جل جلاله به او علم عطاء فرموده و مال نداده اما نیّت او صادقانه است آرزو می کند که اگر نزد من مال می بود من هم مثل فلانی ( در کارهای نیک ) خرج میکردم ( الله جل جلاله ) به سبب نیّتش ( او را هم همان ثواب عطاء می کنند که به شخص قبلی عطاء می شد این طور ) ثواب هر دو برابر می شود . شخص سوم آن است که الله جل جلاله مال عطاء کرده و علم نداده است او در مال خود به سبب نبودن علم بی نظمی می کند ( بی محل خرج می کند ) و درباره ی آن مال نه از الله جل جلاله می ترسد نه صله ی رحم می کند و نمیداند که در این مال حق الله جل جلاله وجود دارد ، این شخص روز قیامت در بدترین درجه قرار می گیرد . چهارم آن شخص است که الله جل جلاله به او نه مال عطاء فرموده نه علم ، او آرزو می کند اگر در نزد من مال می بود من هم مثل فلانی یعنی شخص سوم ( بیجا مصرف ) می کردم . برای این شخص بخاطر نیّتش گناه نوشته می شود گناهان این شخص از شخص سوم برابر می شوند یعنی بنا بر عزم کار خوب یا کار بد همانند آن چنان ثواب و گناه نوشته می شود به سبب اعمال خوب و اعمال بد نوشته می شود .

10- عَنْ رَجُلٍ مِنْ اَهْلِ الْمَدِیْنَةِ قَالَ : کَتَبَ مُعَاوِیَةُ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ اِلٰی عَائِشَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا اَنِ اکْتُبِیْ اِلَیَّ کِتَابًا تُوْصِیْنِیْ فِیْهِ وَ لَا تُکْثِرِیْ عَلَیَّ ، قَالَ : فَکَتَبَتْ عَائِشَةُ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا اِلٰی مُعَاوِیَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ : سَلَامٌ عَلَیْکَ اَمَّا بَعْدُ فَاِنِّیْ سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) یَقُوْلُ : مَنِ الْتَمَسَ رِضَا اللهِ بِسَخَطِ النَّاسِ کَفَاهُ اللهُ مُؤنَةَ النَّاسِ ، وَ مَنِ الْتَمَسَ رِضَا النَّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَ کَلَهُ اللهُ اِلَی النَّاسِ وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ . ( رواه الترمذی )

یک شخص از اهالی مدینه منّوره می فرماید که حضرت معاویه رضی الله عنه برای حضرت عایشه رضی الله عنها نامه ای نوشت که برای من نصیحتی که مختصر باشد بنویس بفرست حضرت عایشه رضی الله عنها بعد از سلام دادن و حمد و درود نوشت شنیدم که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : هر شخص در جستجو تلاش خشنودی الله جل جلاله از نارضایتی مردم بی فکر شده مشغول باشد ، الله جل جلاله از زیان و ضرر نارضایتی مردم او را کفایت می فرمایند . و هر کس از نارضایتی الله جل جلاله بی فکر شده در شادی خوشحال نمودن مردم مشغول باشد الله جل جلاله او را سپرد و حواله مردم می کنند . و سلام علیک ( رواه الترمذی )  

11- عَنْ اَبِیْ اُمَامَةَ الْبَاهلِیِّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : قَالَ رَسُوْلُ اللهِ ( ص ) : اِنَّ اللهَ لَا یَقْبَلُ مِنَ الْعَمَلِ اِلَّا مَا کَانَ لَهُ خَالِصًا وَ ابْتُغِیَ بِهِ وَجْهُهُ . ( رواه نسایی )

حضرت ابوامامه رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : الله جل جلاله از میان اعمال فقط همان عملی را می پذیرد که خالص برای ایشان باشند مقصود از آن عمل فقط خشنودی الله جل جلاله باشد . ( رواه نسایی )

12- عَنْ سَعْدٍ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِیِّ ( ص ) قَالَ : اِنَّمَا یَنْصُرُ اللهُ هٰذِهِ الْاُمَّةَ بِضَعِیْفِهَا بِدَعْوَتِهِمْ وَ صَلَاتِهِمْ وَ اِخْلَاصِهِمْ . ( رواه نسایی )

 حضرت سعد رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : الله جل جلاله این امّت را به سبب دعا ، نماز و اخلاص افراد ضعیف و ناتوان نصرت و مدد می فرمایند . ( رواه نسایی )

13- عَنْ اَبِی الدَّرْدَاءِ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ یَبْلُغُ بِهِ النَّبِیَّ ( ص ) قَالَ : مَنْ اَتْٰی فِرَاشَهُ وَ هُوَ یَنْوِیْ اَنْ یَقُوْمَ یُصَلِّیْ مِنَ اللَّیْلِ فَغَلَبَتْهُ عَیْنَاهُ حَتّٰی اَصْبَحَ ، کُتِبَ لَهُ مَا نَوٰی وَ کَانَ نَوْمُهُ صَدَقَةً عَلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ . ( رواه نسایی )

حضرت ابودرداء رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : هر کس ( برای خوابیدن ) بر خوابگاه خود بیاید و نیّت او این باشد که شب برخاسته تهجّد می خواند ، بعد از آن خواب بر او چنان غالب آمد که وقت صبح بیدار شد برای او ثواب تهجد نوشته می شود و خواب او از طرف پروردگارش برای او تحفه ای می شود . ( رواه نسایی )

14- عَنْ زَیْدِ بْنِ ثَابِتٍ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) یَقُوْلُ : مَنْ کَانَتِ الدُّنْیَا هَمَّهُ ، فَرَّقَ اللهُ عَلَیْهِ اَمْرَهُ ، وَ جَعَلَ فَقْرَهُ بَیْنَ عَیْنَیْهِ ، وَ لَمْ یَاْتِهِ مِنَ الدُّنْیَا اِلَّا مَا کُتِبَ لَهُ ، وَ مَنْ کَانَتِ الْآخِرَةُ نِیَّتَهُ ، جَمَعَ اللهُ لَهُ اَمْرَهُ ، وَ جَعَلَ غِنَاهُ فِیْ قَلْبِهِ ، وَ اَتَتْهُ الدُّنْیَا وَ هِیَ رَاغِمَةٌ . ( رواه ابن ماجه )

حضرت زید بن ثابت رضی الله عنه می فرماید شنیدم که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : هدف هر کس دنیا باشد الله جل جلاله کارهای او را منتشر می کند یعنی در هر کار او را پریشان می کند ، ( خوف ) فقر و تنگدستی را جلوی چشمان او می آورند و از دنیا به او فقط همان قدر می رسد که برای او مقدّر باشد و هدف هر کس آخرت باشد الله جل جلاله کارهای او را آسان می فرمایند و دل او را غنی می کند و دنیا را ذلیل شده نزد او می آید . ( رواه ابن ماجه )

15- عَنْ زَیْدِ بْنِ ثَابِتٍ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِیِّ ( ص ) قَالَ : ثَلاثُ خِصَالٍ لَا یَغِلُّ عَلَیْهِنَّ قَلْبُ مُسْلِمٍ : اِخْلَاصُ الْعَمَلِ لِلّٰهِ ، وَ مُنَاصَحَةُ اُلَاةِ الْاَمْرِ ، وَ لُزُوْمُ الْجَمَاعَةِ ، فَاِنَّ دَعْوَتَهُمْ تُحِیْطُ مِنْ وَرَاءِ هِمْ . ( و هو بعض الحدیث ) رواه ابن حبان ( و اسناده صحیح ) 1/270

حضرت زید بن ثابت رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : سه خصلت چنانند که قلب مؤمن از کینه ، خیانت ( و هر نوع بدی ) پاک می شود. 1- برای خشنودی الله جل جلاله عمل کردن . 2- خیرخواه حکام بودن . 3- جماعت مسلمانها را محکم گرفتن زیرا کسانی که با جماعت همراه هستند دعای افراد جماعت آنها را از هر طرف احاطه می کند ( به سبب آن از شرّ شیطان در امان می مانند ) ( رواه ابن حبان )

16- عَنْ ثَوْبَانَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : سَمِعْتُ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) یَقُوْلُ : طُوْبٰی لِلْمُخْلِصِیْنَ ، اُولئِٰکَ مَصَابِیْحُ الدُّجٰی ، تَتَجَلّٰی عَنْهُمْ کُلُّ فِتْنَةٍ ظَلْمَاءَ . ( رواه البیهقی )

حضرت ثوبان رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : برای مخلصین بشارت باد که آنها در تاریکیها چراغ هستند و به سبب آنها فتنه های بسیار سخت برطرف می شوند . ( رواه البیهقی )

 17- عَنْ اَبِیْ فِراسٍ رَحِمَهُ اللهُ رَجُلٌ مِنْ اَسْلَمَ قَالَ : نَادٰی رَجُلٌ فَقَالَ : یَا رَسُوْلَ اللهِ ! مَا الْاِیْمَانُ ؟ قَالَ : الْاِخْلَاصُ . ( رواه البیهقی )

حضرت ابو فراس رحمة الله علیه از قبیله ی اسلم می فرماید یک شخص با صدای بلند پرسید : یا رسول الله ! ایمان چه چیزی است ! آنحضرت ( ص ) ارشاد فرمودند : ایمان اخلاص است . ( رواه البیهقی )

18- عَنْ اَبِیْ اُمَامَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : قَالَ رَسُوْلُ اللهِ ( ص ) : صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِیُ غَضَبَ الرَّبِّ . ( رواه طبرانی ، مجمع الزوائد )

حضرت ابوامامه رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : به طور مخفی صدقه دادن خشم الله جل جلاله را فرود می آورد . ( رواه طبرانی ، مجمع الزوائد )

19- عَنْ اَبِیْ ذَرٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : قِیْلَ لِرَسُوْلِ اللهِ ( ص ) : اَرَاَیْتَ الرَّجُلَ یَعْمَلُ الْعَمَلَ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَحْمَدُهُ النَّاسُ عَلَیْهِ ؟ قَالَ : تِلْکَ عَاجِلُ بُشْرَی الْمُؤْمِنِ . ( رواه مسلم )

حضرت ابوذر رضی الله عنه می فرماید که رسول الله ( ص ) پرسیده شد : درباره ی چنین شخص چه می فرمائید که اعمال نیک انجام میدهد و به سبب آن مردم او را تعریف و ستایش می کنند ( آیا ثواب اعمال نیک به او می رسد ، تعریف کردن مردم در ریا کاری شامل نمی شود ؟ ) آنحضرت ( ص ) ارشاد فرمودند : این بشارتی است که زود به مؤمن می رسد . ( رواه مسلم )

توضیح : مطلب حدیث شریف این است که یک بشارت آن است که در آخرت می رسد و یک بشارت این است که در دنیا می رسد آن تعریف مردم است این در صورتی است که نیّت عمل کننده فقط رضا و خوشنودی الله جل جلاله باشد و مقصود تعریف کردن مردم نباشد .

20- عَنْ عَائِشَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا زَوْجِ النَّبِیِّ ( ص ) قَالَتْ : سَاَلْتُ رَسُوْلَ اللهِ ( ص ) عَنْ هٰذِهِ الْآیَةِ وَ الَّذِیْنَ یُؤْتُوْنَ مَآ اتَوْا وَّ قُلُوْبُهُمْ وَجِلَةٌ ( المؤمنون : 60 ) قَالَتْ عَائِشَةُ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا : اَهُمُ الَّذِیْنَ یَشْرَبُونَ الْخَمْرَ وَ یَسْرِقُونَ ؟ قَالَ : لَا ، یَا بِنْتَ الصِّدِّیْقِ ! وَ لٰکِنَّهُمُ الَّذِیْنَ یَصُوْمُونَ وَ یُصَلُّونَ وَ یَتَصَدَّقُونَ وَ هُمْ یَخَافُونَ اَنْ لَا یُقْبَلَ مِنْهُمْ اُولٰئِکَ الَّذِیْنَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُوْنَ . ( رواه الترمذی )

امّ المومنین حضرت عایشه رضی الله عنها می فرماید که من از رسول الله ( ص ) مطلب آیه ( وَ الَّذِیْنَ یُؤْتُوْنَ مَآ اتَوْا وَّ قُلُوْبُهُمْ وَجِلَةٌ ) را پرسیدم که الله جل جلاله در آن ارشاد می فرمایند آنانکه آنچه وظیفه ی بندگی و ایمانست بجا می آورند باز دلهایشان ترسان است حضرت عایشه رضی الله عنها عرض کرد ! آیا در این آیه آن کسانی مراد هستند که شراب می خوردند و دزدی می کنند ؟ ( یعنی ترسیدن آنها به سبب مرتکب شدن به گناهان است ؟ ) رسول الله ( ص ) ارشاد فرمودند : ای دختر صدیق !‍ نه مراد این نیست ، بلکه در آیه مبارکه ذکر آن کسانی است که روزه می گیرند ، نماز می خوانند و صدقه و خیرات می دهند و آنها از این می ترسند که مبادا ( به سبب فسادی در عمل ) اعمال نیک آنها قبول نشوند . همین افراد هستند که ترسان سعادت را حاصل می کنند و اینان هستند که به کارهای نیکو سبقت می جویند. ( رواه الترمذی )